Şu kahpe kapitalist sistemin içerisinde köle gibi yaşarken, kimilerimiz köle olmaktan hiç rahatsız değil, kimilerimiz ise kurtuluşun yolunu aramakta. Çünkü kimilerimiz farkında.. Bu düzen bizi Özü'müzden uzaklaştırıyor ve ondan uzaklaştıkça herşeyi yitiriyor, kendimizi dev bir uçurumdan aşağa, karanlığa atıyoruz.

Bu yazımda bu dünyada geçtiğimiz ve bizi özümüze götüren 3 yoldan bahsedeceğim.
Şaman öğretilerinde bu 3 aşamayı tanımlamak için "Orta dünya" "Alt dünya" & "Üst dünya" kavramları kullanılmış.

Orta dünya kavramıyla günlük, rutin hayatımızı anlatmışlar aslında. Bu hayatta kalabilmek için hepimizin bir barınağa, yiyeceğe ve paraya ihtiyacı var. Bunlara sahip olabilmek için de yapmamız gereken belirli işler var.

Alt dünya kavramıyla bütün sırları ve karanlıklarıyla bilinçaltımız kastedilmiş. Duygusal alemimiz. Bilincinde dahi olmadığımız yara ve üzüntülerimiz.. ama aynı zamanda en büyük tutku ve arzularımız.

Ve son olarak Üst dünya kavramı ile fiziksel bedenimizin ötesinde olan ruhumuzu ve sırlarını anlatmak istemişler. Gerçek kökenimizi. Yani dünya ötesi olan Üst Benliğimizi.

Bu dünyadayken her 3 aşamadan aynı anlarda geçeriz ama çoğu zaman öğrendiklerimizin bilincinde olmayız.
Orta dünyada ego, yani nefsimizin imtihanlarını veririz. Yaşamımızı sürdürebilmek için temel ihtiyaçlarımızı elde ederken hırs, açgözlülük ve vicdansızlık gibi karanlık yönlerimizle imtihan ediliriz.
Alt dünyada duygularımız ve hislerimiz üzerinden imtihan ediliriz. Yani kırılır, üzülür, yıpranır ve bunları aşabilmek için kalbimizi ne pahasına olursa olsun açmayı öğreniriz.
Üst dünyada ise ruhsal imtihanlarımızı veririz. Erme mertebesine ulaşabilmek için bu imtihanlardan geçeriz. 

Kimi öğretiler bu aşamaların her birini önemserken kimileri de sadece belirli bir yolu tercih eder. Mesela Budizm gibi doğu inançları egoyu bir düşman gibi görerek onu aşmanın peşindedirler. Batı ise tam tersine bu yolu seçerek ilerler.
Birini yanlış diğerinin doğru olduğunu söyleyemeyiz. Asıl önemli olan bir yolu seçmek değil, 3 yol üzerinde de ustalaşabilmektir.

Aslında ne ego düşmandır, ne de duygularımız köstektir başarılarımıza. Ruhsal sıkıntılarımız da sıkıntı değildir aslında.
Her birinin bir görevi vardır ve bu görev karanlıkları aştırmaktır.

Egomuz bireyselliğimizi oluşturur. Astrolojide Güneş ve Uranüs'ün bir parçasıdır.
Güneş burcumuz gerçek özümüzü gösterirken, Uranüs kollektif özümüzü ve asıl görevimizi tanımlar. Güneş sadece kişisel misyonumuzu gösterirken, haritamizdaki Uranüs toplum içerisindeki bireysel misyonumuzu, bu gezegende var oluşumuzun gerçek özünü ve sebebini temsil eder.
Bu yüzden güneş burcumuzu gerçekleştirebilmek bizi Uranüs'ün gerçek özgürlüğüne vardırır. Bunu başaramayanlar hayatları boyunca özlerinden uzak kalarak, köle gibi sistemin içerisinde yaşarlar. Güneş'lerini tam manasıyla tezahür edenler ise Uranüs'lerinin onlara bahşettiği ve sadece onlarda bulunan yeteneklerle ön plana çıkarak çevrelerine hizmet etmeye başlarlar. Burdaki hizmet artık bir kölelik değildir. Çünkü kişi ne şekilde hizmet etmek istediğini kendi belirler. Düzenin içerisinde var olsa da aslında kendi kurmuş olduğu düzenin bir parçasıdır ve diğerlerini yönetir, yani onlara yol gösterir.

Duygularımız ve bilinçaltımız Ay tarafından temsil edilir. Ama tüm bunlar gizemlidir çünkü içimizde gerçekleşir. Bu yüzden Neptün'ün etkilerini hissederiz en derinlere indiğimizde. Neptün gezegeni ruhlar alemine giden 12. evin kapısını aralar bizlere. Sırlara vakıf oluruz burada. Ama oraya varana dek duygu ve hislerimizle boğuşuruz dünyada. Sevgiyi tadarız ilk defa. Ne kadar kuvvetli bir duygu olduğunu ve bizi en derinimizden etkileme gücüne sahip olduğunu idrak ederiz. Veya hayal kırıklıklarımız, belirli korkularımız.. tüm bunlar çok kuvvetli ve mantığımızla çözemediğimiz, bizi yönlendiren içsel güçlerdir. Hissettiğimiz bu coşkuların bazıları bize bu hayattaki en güzel anları yaşatırken, bazıları da en korkunçlarını yaşatır. Çünkü duygularımızı, yani Ay burcumuzu aşmadan Neptün'ün aşkınlığına ve koşulsuz aşk boyutuna varamayız.

Ve son olarak ruhumuz atalarımızın bir meyvesi gibidir. Satürn ve Plüton gezegenleri ruhumuzun son varış mertebelerini temsil ederler. Satürn ataların karmasını aklar. Plüton ise, ruhumuzun gerçek kökenini.. Satürn bu dünyanın son kapısıdır. Ona varan ermiş sayılır. Plüton ise ruhsal alemin ilk kapısıdır. Ona varanın ne olduğunu sadece varan bilir.
Bu iki mistik gezegen, etkilerinden en çok korktuğumuz gezegenlerin başında gelir. Oysa yazının başında bahsettiğim 3 yolda ilerlemiş olanın son raddesidirler.

Hayatınızdaki hiçbir şeyi öylesine deneyimlediğinize dair kendinizi kandırmayın. Çünkü herbirimizin belirli rolleri var. Her birimiz aynı aşamalardan geçiyoruz ama tekamül mertebelerimiz, yani katettiğimiz yollar farklı.

Gökkubbedeki gezegenler yörüngelerinde masum bir şekilde dans ederken, yeryüzündekileri kendi etkileri altına alıverirler. Onların etkilerinde kalan bizler, iradelerini kullanarak bilinçlenmek için belirli yolları seçerler. Bu seçimlerdir hayatımızın özünü belirleyenler..

Unutmayın herzaman için tek sorumlusu var başınıza gelenlerin..
O da her daim siz kendinizsiniz!
Bu 3 yoldan istediğinizi seçebilirsiniz. Ama bilin ki bu dünyaya üçünde de ustalaşmak üzere gelmektesiniz. Bu yüzden kaptırmayın kendinizi bu kapitalist düzene. Tüketmek için değil, ermek için geldik bu yeryüzüne.