Steiner, bir önceki yaşamımızdaki cinsel organımızın bir sonraki yaşamımızda kalbimizi oluşturduğundan bahseder. Bunu ilk duyduğumda çok şaşırmıştım. Kalp kapağı çökük olarak doğmuş olan birisiyim ve cinsel çakramı tıkayan birçok karmik olayı hatırlıyorum. Doktorunuza kalp kapağınızın neden çökük olduğunu sorduğunuzda tatmin edici bir cevabı pek almanız mümkün değil. Ama eğer çocuk yaşta tecavüze uğradığınızı ya da anne karnında bir şişle öldürüldüğünüzü hatırlıyorsanız, kalbinizdeki bu çöküklüğe bir anlam verebilirsiniz. 

Bedenlerimiz artık bizimle hiç olmadığı kadar yüksek bir sesle konuşmaya başladı. Artık semptomlarımızı susturmanın bir yolu yok. Tek yol kendinle yüzleşmek! 

Neden günümüzde neredeyse her kadın rahim kistleriyle uğraşıyor zannediyorsunuz? Çünkü bu kistler ister geçmiş yaşamlar, isterse atalarımızın hikayeleri olsun, birikiyor ve kitle haline geliyorlar. Bu hikayeler çözülmedikçe bu kistler kansere bile dönüşebiliyor. 3 maymunu oynamak yerine bedenimizin dilini öğrenmek ve içimizdeki şifacıyı keşfetmemiz gerekiyor. 

Işık çağına adım attığımız için dürtülerimizin değil, kalbimizin sesini dinlemekle görevliyiz. Bu enerjimizi alt çakralardan üst çakralara çekmemiz gerektiği anlamına gelir. Haz odaklı bir hayat yaşamak yerine sevgi merkezli bir hayatı tercih etmemiz gerekiyor mesela. 

Tahmin edebileceğiniz gibi bunu başarmak pek kolay değil ama çağın gereksinimi bu. Görevimiz bu. Bu yüzden önümüzdeki süreç boyunca cinselliğin en sapkın dibini hep beraber gözlemliyor olacağız. Taptığımız ünlüler her geçen gün üzerlerindeki kıyafetleri azaltarak, belki bir gün sahneye artık sadece yarı çıplak değil, tam çıplak çıkmayı tercih edecekler. 

Televizyonlarda izlediğimiz içerikler ise o kadar çok sapkınlaşacak ki, artık izlemek bile istemeyeceğiz.

İlk başlarda bu aşırı cinselliğe bir anlam veremez iken, artık bunun sadece bir arınma ve şifalanmanın parçası olduğunu hissedebiliyorum. 

Hepimiz yaşam mücadelesi verdiğimiz ve korkunç şeyleri deneyimlediğimiz tecrübelere sahibiz. Bunları şimdilik hatırlamıyor olabilirsiniz ama az kaldı. Yeni çağ insanın bedeninde geçmiş yaşamları hatırlayan yeni bir organ oluşacak. Rudolf Steiner'a göre amigdala yakınlarında yani beynimizde oluşmaya başlayan bu organ, bazılarımızda şimdiden gelişmeye başladı bile. Bu size hala gerçek dışı gibi gelebilir ama babannenizin bebeğini şişle öldürürken, bebeğin bakış açısıyla bu olayı adeta gerçek gibi yaşıyorsanız, ya kendinize deli teşhisi koymanız ya da bu acıyı atalarınızın mirasında şifalandırmanız gerekir. Yani hem bebeğin hem de babannenin yaşadıkları sevgiyle affedilmeli ve her ikisinin de onurlandırılması şarttır. Aynı şekilde tecavüze uğrayan o küçük kız çocuğu sevgiyle o andan çıkarılıp alınmalı ve döngü sevgi ile sonlandırılmalıdır. 

Hepimize o kadar büyük görevler düşmekte ki, bazen nereden başlamam gerektiğini bile bilmiyorum. Kalbimde hissettiğim ağırlığı bazen sadece hatırlamak ve yaşanılan onca acı için göz yaşı dökmek geçiriyor. Ağlamanın bir çeşit detoks olduğu söyleniyor. Gerçekten de ağladıkça kalbimdeki ağırlık azalıyor. Ve kim bilir belki bir gün doktor kalbimdeki çöküklüğe dair hiçbir şey bulamaz. O zamana kadar şifa çalışmalarına devam çünkü bir sonraki çağa hak kazanan ruhlar, bu arınmadan geçen ve kalplerini nurla doldurmayı başaranlar olacaklar. Tekamül süreci bizden bunu beklemekte ve arındırmaya başlamamız gereken ilk yer cinsel organımız. Henüz çook uzak bir zaman da olsa, yeni çağ insanı bu organını tamamıyla kaybedecek ve bebekler artık cinsellik aracılığıyla değil, boğaz çakrasının gücüyle var olmaya başlayacaklar. 

Yazımın yanlış anlaşılmasını istemediğim için ek bir not eklemek isterim. 

Cinsel organımızı arındırmak cinselliği yaşamamak anlamına gelmez. Bazılarımız bu yolu tercih edebilir ama bu yol sapkınlığa çok yakın bir yol olduğu için tehlikelidir ve büyük bir öz kontrol ve demir kadar sağlam bir irade gerektirir. Vatican'daki papazların çocuklara tecavüz ettiklerini unutmayın. Bu dürtüyü bastırdığınızda sapıklığa dönüşür. Dolayısıyla bu dürtüyü bastırmadan onu sağlıklı bir şekilde yaşamanın bir yolunu bulmalısınız ve bu yol en güzel bir eşle mümkün olur. 

Bir çoğumuz ruh eşini bulmanın peşinde koşarken bunun aslında bir süreç olduğunu unutmakta. Ruh eşiniz birlikte büyüdüğünüz yani tekamül süreçlerini birlikte geçtiğiniz kişidir. Bu kişi herhangi biri olabilir. Bu kişi ruhunuzun anlaştığı kişidir ve çoğunlukla evlendiğiniz kişidir. Maalesef günümüzdeki tüketme çılgınlığının bizi insan harcamaya da yönelttiğini gözlemliyorum. Kendi karanlık yönümüzle yüzleşmek yerine bütün suçu partnerimizde bulup, onu terk etmeyi ve yeniden başlamayı tercih ediyoruz. Bir sonraki ilişkide benzer hatta aynı sorunları yaşadığımızda da bu sefer düzgün erkek ya da kadın kalmamış diyoruz. Oysa sorunun kaynağı daima biz kendimiziz. 

Nikah masanızda evet dediğiniz kişi ruhunuzun tanıdığı kişidir. Bu kişiyle evliliğin ilk aşamalarında tutku dolu bir cinsel yaşam yaşayabilirsiniz ama bu aşk dolu zamanlar geçicidir ve kendini rutinin kucağına bırakır. Yani o tutku dolu aşk evrim geçirir ve ya ayrılıkla sonuçlanır ya da derin bir dostluğa dönüşür. İşte bu dostluk cinsel çakranın enerjisini olduğu gibi kalp merkezine çeker. Eşinizle herhangi bir beklenti içerisinde değil, ona sevgi verebilmek ve sıcak sevgisini hissedebilmek için sevişirsiniz. Artık olay seksten ziyade bir sevgi paylaşımına dönüştüyse doğru yoldasınız ve cinsel çakranızı arındırıyorsunuz demektir. Artık cinsellik sırasında geçmiş yaşamlarınızda yaşadığınız onca karmik şeyi hatırlıyor olacaksınız. Bu bazen küçük bir çocuk gibi ağlamanıza ya da bazen sebepsiz yere gülmenize bile neden olabilir. Sakın kendinizi bastırmayın veya kontrol etmeye çalışmayın çünkü bu belirtiler şifa kapısına vardığınızın belirtileridir ve sizi mutlu etmelidir.