Ruhun karanlık gecesi terimi (dark night of the soul) ilk defa 16.y.y'da yaşayan, şair ve mistik aziz John of the Cross tarafından, bir şiirinde ("La noche oscura del alma") kullanılmış.


Kısacası, hayatımızda yaşadığımız, hiçbir şeyden zevk almadığımız, yaşamanın bir anlamı olmadığını düşündüğümüz karanlık bir süreçtir. Şimdiye kadar elde ettiklerimiz, yaşadıklarımız, hayallerimiz ve hedeflerimiz herşey anlamsız ve boş gelir. Dönüp kendimize ben kimim? diye sorduğumuz ve cevabını bulamadığımız bir dönemdir. Depresyonla benzerlik gösterir. Ama bu daha çok spiritüel, yani ruhsal bir durumdur. Çünkü kişi bu süreçte, koptuğu ve ait olduğu yeri arar ve o da yaratıcısıdır. Bir çeşit cennet özlemi de denebilir. Kişi cenneti özler.
Bu karanlık dönemden geçerken, iç sesimiz bize bunu çok güzel özetler. Bu yüzden özümüzde aradığımız şeyi biliriz. Ve bu süreçte kimsenin bize yardımcı olamayacağını da biliriz. Ne ailemiz, ne arkadaşlarımız, ne de psikologlar. Bu tamamıyla kişi ve yaratıcı arasında olan bir şeydir. Bu nedenle aydınlığı kişi sadece tek başına bulabilir.

Ruhumuzun karanlık yolculuğuna başladığını nerden anlarız?

- İnancımızı kaybetmiş gibi hissediyorsak, yani     artık neye inanmamız gerektiğini bilmiyorsak,
- Özbenliğimizi kaybetmiş gibi hissediyorsak,        Ben kimim? Niye burdayım? sorusunu                   kendimize soruyorsak,
- Eğer kendimizi herkese ve herşeye yabancı gibi  hissediyor ve yalnızlığı arıyorsak,
- Bir zamanlar değer verdiğimiz şeylerin artık       anlamsız olduğunu düşünüyorsak,
- Gerçek ve asıl olanı arıyorsak, bu hayatın             anlamını öğrenmek istiyorsak,
- Nefes aldığımız her anla memnuniyetsizliğimiz  artıyorsa, ...

işte o zaman son durağı aydınlık olan, karanlık gecemiz başladı demektir.
Bu yolculukta egonun ölümünü/transformasyonunu deneyimleyeceğiz ve sonunda kendi küllerimizden doğan ankaya dönüşeceğiz. Büyük islam alimlerinin de dediği gibi, ölmeden önce ölümü deneyimleyeceğiz.
Önemli olan, bu sürecin uzun veya kısa sürmesinin tamamıyla bizim elimizde olduğunu bilmemizdir. Bu hayatta herşey gelip geçicidir, tıpkı bu süreç gibi.
Kendi içinize yönelmeye çalışın. Kendinizle vakit geçirin. Bu süreçte yalnızlık ve toplumdan uzaklaşmak iyi gelir. Dua etmek, namaz ve meditasyon, zikir, mantralar, bizi içimize yönelticek her şey bize iyi gelecektir.

Tüm bu karanlık yolculuğuna başlamış biri olarak, benimle birlikte aynı ama yinede farklı yolda yürüyen tüm kardeşlerimin karanlığına bir mum ışığı diliyorum. ♡